हिड्दै जादा



      टपटे २५ काे बन्छ त दाइ । ३० काे बनाम है । अहिले समानहरू महन्गाे छ, पुयाउनै सकिदै ।

 

Grammer स्कुलकाे बाटाे छेउ थियाे ठेला ।

पानी पर्छ त आज । तर सधैं साँझ पानी पर्छ अचेल । आकास हेर्न बिर्सेछु । घाम अस्ताउन लागेकाे हुनु पर्दछ

भर्खर ४ बज्दै थियाे । हामी कति कुराहरू विर्सन्छै । हेर्छै तर याद हुदैन । बाटाेमा हिड्दै घर पुग्छै, ए  म कुन

 बाटाे आएछु भन्ने त विसिन्छै । 

 चटपटे ठेला अगिल्ल तिर मकै पाेल्ने अर्काे ठेला थियो । सधै एक अर्धवैश आइमाइ हुन्थिन, भने आज केटी

 थिइन । सायद उस्काे छाेरी हाेली । १८,१९ वर्ष की मैले अनमान गरे ।

 आगाेकाे राप ले, उनी राताे थिइन,

 झनै राताे भइन । ।

Worldlink चाेक पुगे, सेतिवपी बाटाे लमतन्नन परेकाे थियाे ।

आँखा धरै ठाँउमा ठाेकिदै थियाे, म हिडदै थिए ।

 काेही राम्री केटीकाे नाक मा, त ठिक् ठिकै लाग्नेकाे वृक्षस्थलमा, लगेज लगाउनेकाे पृस्ठ मा । क्रेट्या काे

 body मा, BYD काे looks मा, बाटाेकाे पाेल मा ।

 मेराे मनस्थिती, जडिया, बाटाेमा लठारिदै हिडे जस्ताे थियाे । म अन्तरस्कन्दमा लड्दैपड्दै डेरा मा पुग्ए थिए ।

 आज उनलाइ भेट्न भनेर चावेल गएकाे थिए । उ आइन्न, गतिलाे वहाना बनाइन । साथीकाे

 उत्सुक्ता शान्त भयाे । xxxxx

x

Comments

Popular posts from this blog

जीन्दगी...!

कति चाँडै बित्दछ समय

कुराहरू ।