चिया क्यामे्स्ट्रि

झिसमिसे मा कजेल तिर लाग्छु।

 माघ महिना को जाडो आग्ङ सिरिङ्ग गराउने गरि चल्ने चिसो वतास र निस्लष्ठ

 वरको पर नदेखिने तुवाले ढाकेको वातावरण। 


म कुहिरो मा हराउदै अगि बढ्दछु। कलेज तेति टाढा त होइन।

 कलेज को गेट आई पुगद्छ। म कलेज छेउकै होटल छिर्छु। साथि भाई ले 

जक्सन नै बनाका छन्।

  ५।६ जना टोली जति तेहि भेट हुन्थेम् र हुल बाघेर क्यामपस प्रया्ङ्गन छिर्थेम।
 
मकवानपुर कलेज जिल्ला को नाम चलेको मध्य एक। स्ववियु को दाईहरु सँग 

को संगत र विध्यार्थी संध मा आबद्धता भएका ले कलेज प्रसासन हामी संग 

कडा हुन्थेन्।

 समयमा कहिल्यै क्लास एटेन्डेन्स भएनै पनि। भए पनि खासै पढेनै। 

म छिटो आएछु क्यारे नाडि मा भिरेको घडि हेर्ए र एक कप चिया मगाए साथ मा 

चुरोट। रमेस दाइ लेे दुनोट सुन्नु भएछ।

दुनोट होइन चुरोट भने। मलाई चिया सँग चुरोटको क्याम्रेस्ट्रि
मिल्छ। दुनोट कहिल्यै टोक्ने कष्ट गरिन।

 यसै पनि वाहिरको ५।६ डिग्री को चिसो तापक्रम र भित्रको शरिर को तापक्रम 

को रियाक्सन मा सास फेर्दा पनि चुरोट खाए जस्तो। चुरोट दुइ ओठले च्यापे र बाले।

 एक पप् ताने र फाले। वाहिर एक मुष्ठ धुवाँ उडे्र गयो।

 लाग्यो मैले आफै लाइ दागवती दिदै छु। चुरोट छोड़ने प्रयास मा म असफल 

हुद्थे। 

बिस्तारै चुरोट सल्किदै थियो कि म सल्किदै थिए बु्झन सकेको थिइन।।।

 "ए देस्त",म झस्किए।।। -contineous-

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

जीन्दगी...!

Image
   सपना पधेरो जाँदा खरी ढुङ्गामा चिप्लिएर खेरा गएको कुसुमको गर्भ  जडिया पोइले कोखै कोखमा भकुरेर तुहाइदिएको साइलीको गर्भ  माया   दैलोमा ठेस लागेर उक्किन लागेको बुढी औलाको नङ  माघ फागुनमा जाडोले फुटेका  हत्केला र फुस्रा औँलाहरू  आफन्त  बुढीआमाले दूध उमाल्दै गर्दा यसो आगो झोसु भन्दा उम्लिएर पोखिएका  हत्केलाका रेखाभन्दा गहिरा साउनमा झरी नपर्दा चिरा परेका खेतका गराहरू   सम्झनाहरू   घरको दलिनमा ठोकिएर पुरपुररोमा उठेका टुटुल्का   पेन समात्नै नसक्ने गरी कुमार सरले पिटेको हातका डोब  साथी बच्चा बेला खुसीले दौडिँदा गर्दा गोजीबाट झरेको गुच्चाहरू साउन को झरी परेको रात गुडमा फर्किन नसकेका परेवाहरू सम्बन्ध हिड्दा बाटो मा चुडिएर  फाल्न मन नलागेका चप्पलहरू बाख्रालाई घाँस हाल्दा सिङमा अल्झेर चुँडिएको दुलहीको पोतेहरू  खैरे हल गोरु जोतेर धान रोप्न ठिक्क पारेको मसिने बारी  उसको श्रीमतीले पछ्यौरीमा पोको पारी ल्याएको एक कचौरा मोही र चिउरा  एक फाको चिउरा मुखमा हाल्दै पारिलो घाम मा आली छेउको स...
Read more

कति चाँडै बित्दछ समय

Image
कति चाँडै बित्दछ समय   समय जहाज समाएर उड्दछ  मैले पोहोरै हो तिमीलाई देखेको, जुग भएछ       हिजै हो मन मरेको भनेको पनि वर्षै भएछ   यसपालि कुहिरो के मधेसमा लाग्यो र          मेरो मनमा लाग्या थ्यो   हिँड्न नजान्दैमा के ठेस लाग्थ्यो र         आफ्नाका वचनले लाग्या थ्यो।  तिम्रो आँखाले देखेका सपना म पूरा गर्न सकुला        नसकुँला, अब त तिमी नै हुँदैनौ             म के गरु यी सपनाहरूको!   साइबेरियन चराहरू जस्तै तिमी पनि         तिमी पनि उडेकी छौ             मनमा गुण बनाएर, बच्चा कोरलेर   हरेक वर्ष कोशी टप्पुमा आएका ती हजारौं साइबेरियन पन्छीहरू   पहिलो प्रेम थियो र कच्चा पनि       मन कायर तर थियो सच्चा पनि   यसपालि यस्तै भयो। म के गरु ! -2074
Read more

कुराहरू ।

Image
हुनसक्छ, सोचेको कुरा पूरा नहोला । तर सोच्नै छोड्नु त पक्कै हुन्न होला।   ८४ हजार जुनि पछिको मान्छेको जुनी हो रे ! बुढापाकाले भनेको सुनेको थिए।  मान्छेको जुनी पाउन ८४ हजार जुनि काट्नुपर्यो होला त ! मलाई त तेसो लाग्दैन।  मान्छेको जुनीको महत्व दर्साएको हुनसक्दछ ।  मान्छेको जुनी त्यत्तिकै सार्थक छ र !  बुद्ध हुन त मान्छे हुनै पर्‍यो नि तर हिटलर पनि त मान्छे नै हो।  अल्बर्ट आइन्स्टाइनले यसो भन्छन्। Imagination is the great power than intelligent.  म पनि इम्याजिन गर्दैछु। मानिस भएर जन्मिनु कतिको सार्थक छ।  म गहिरो चिन्तनमा पुग्छु।  वतासले उडाएर ल्याएको कागज, भुईबाट उठाएर हेर्छु। लेखिएको हुन्छ, ok leave it.  महादेव स्थान परिसर मा पिपलको बढेमानको रुख छ। म त्यही छेउको बेन्चमा अडेस लगाएर बसेको छु। अनगिन्ती कुराहरू सोच्दैछु।  मान्छेको जुनी समस्या नै समस्याले अल्झिएको हुन्छ। कतै पढेको थिए, Problem is envitable but what problem you want, you can decide. त्यस्तै त होला सायद।  प्रियसीको ओठ चुम्न नपाएका ओठहरू, चुरोटका ठुटाले जलेर काले भएक...
Read more